هرکجا هستی
یادت باشد 
من دوستت دارم

بــــــ*اران

مسافری خسته ام ‎
پرازدردورنج روزگار‎
پرازعاشقانه های مدفون شده‎
پرازبغض فروخورده‎
من آبستن هزاررنجم‎
وتو فرشته منی که آمدی‎
تا روحی دوباره به تن این خسته بدمی‎
مرهمی شوی برزخمهای گذشته ام ‎
چگونه بگویم تو نه سایه ای نه باد‎
توخود خود عشقی‎
خود خود زندگی‎
توهمه کس منی‎‎
بــــــ*اران

به من برگردون احساسي که آرومم کنه بازم

وگرنه من بدون تو با دلتنگي نمي سازم

ميام پيش تو که رفتي حالا که سرد و غمگينم

تو هم برگردون آغوشت که من محتاج تسکينم

.

خسته ام… از تـــــو نوشتن…!

کمي از خودم مي نويسم

اين “منم” که،

دوستت دارم

دلم برای کسی تنگ است که گمان میکردم

می آید میماند و به تنهاییم پایان میدهد!

آمد رفتو به زندگی ام پایان داد!!!!!

شکستم

معجزه‌ها با باد رفته‌اند …

و چشمانی که چشم مرا گرفت …

همیشه در حاشیه‌ی آینه جا ماند …

و پشت پنجره چقدر نیامد …

آنکه قرار بود

تلخ می نوشم
چه چای باشد
چه قهوه
چه هر کوفت دیگری
وقتی تو نیستی
همه چیز، تلخش می چسبد
حتی زندگی